De ziekte van Ménière kenmerkt zich door een combinatie van drie klachten:
- Aanvallen van draaiduizelingen
- Slechthorendheid
- Oorsuizen
Pas als al deze symptomen allemaal aanwezig zijn én er geen andere oorzaak voor deze klachten aanwijsbaar is, wordt de diagnose ‘ziekte van Ménière’ gesteld. Het was de Franse arts Prosper Ménière die in 1861 deze combinatie van klachten voor het eerst beschreef.
Klachten bij de ziekte van Ménière
Aanvallen van draaiduizelingen
Draaien met neiging tot omvallen, knikkende knieën, zwart worden voor de ogen, zweven, een gevoel van dronkenschap, lichtheid of juist zwaarte in het hoofd, flauwvallen: allemaal draaiduizeligheidsklachten. Bij de ziekte van Ménière treden vooral in het beginstadium plotseling aanvallen van draaiduizeligheid op. Meestal gaan deze aanvallen gepaard met misselijkheid, braken, bleek zien en koud zweet.
De aanvallen duren vaak enkele uren. Niet iedere aanval is even zwaar. Of en wanneer zich weer een aanval voordoet, is niet te voorspellen. Tussen de aanvallen door kan iemand helemaal vrij zijn van duizeligheid, maar hij kan ook licht in het hoofd blijven.
Slechthorendheid
Na een draaiduizeligheidsaanval ontstaat gehoorverlies, aanvankelijk vrijwel altijd eenzijdig. Het gaat om een zogenaamde perceptieslechthorendheid. Meestal begint het gehoorverlies in de lage tonen. In de loop van de tijd wordt ook het verstaan van spraak moeilijker.
Vooral in het begin van de ziekte van Ménière kan de ernst van de slechthorendheid nogal wisselen. Soms ontstaat gehoorverlies aan beide oren, sommige mensen hebben last van vervorming van geluid, anderen ervaren geluiden als hard en onaangenaam.
Oorsuizen (tinnitus)
Eigenlijk is de benaming ‘oorsuizen’ niet altijd juist: het geluid in het oor is lang niet altijd suizend van karakter. Het kan ook brommend, dreunend of fluitend zijn. Bovendien zit het geluid bij sommige mensen niet in het oor, maar in hun hoofd. Het oorsuizen is meestal het ergst tijdens en vlak na een duizeligheidsaanval.
Drukgevoel
Veel mensen klagen over een drukgevoel of een vol, verstopt gevoel in het oor. Vaak gaat dit gevoel vooraf aan een aanval.
Diagnose
Wanneer, op basis van uw klachten, aan de ziekte van Ménière wordt gedacht, is verder onderzoek nodig. Eerst wordt gehooronderzoek verricht. Daarna kan een evenwichtsonderzoek gedaan worden. Soms is het belangrijk om bloedonderzoek te doen, of onderzoek te doen naar het functioneren van de gehoorzenuw (BERA). Het kan ook nodig zijn om met behulp van röntgenonderzoek (CT-scan) of MRI foto’s te maken van het slakkenhuis en de gehoorzenuw.
Oorzaak ziekte van Ménière
Ondanks jaren van uitgebreid onderzoek is de precieze oorzaak van de ziekte van Ménière nog steeds niet bekend. Waarschijnlijk is er sprake van een ophoping (hydrops) van endolymfe, de vloeistof die zich in de binnenste ruimte van het slakkenhuis bevindt. Tussen deze ruimte en de ruimte eromheen, zit een dunne wand. Deze is gevuld met een vloeistof: perilymfe. Zit er een klein scheurtje in deze wand, dan vermengen de vloeistoffen met elkaar. Dat kan leiden tot een aanval.
Invloed van stress
De ziekte wordt niet veroorzaakt door stress en drukte, maar kan daar wel negatief door beïnvloed worden. Veel mensen met de ziekte van Ménière hebben een druk en gestresst leven. Vaak zijn het perfectionisten die hoge eisen aan zichzelf en hun omgeving stellen. Bij mensen bij wie ooit de ziekte van Ménière is vastgesteld, kan overbelasting leiden tot het opnieuw actief worden van de ziekte.