Logopedist/gezinsbegeleider Anniek Sol van Pento is blij dat ze weer ‘gewoon’ op huisbezoek kan en schreef over haar bezoek het volgende:
‘Wat heb ik toch leuk werk en wat ben ik blij dat we weer “gewoon” op huisbezoek kunnen gaan. Vandaag was ik weer voor het eerst sinds de lockdown bij een doof jongetje van ruim twee jaar thuis. Ik noem hem voor het gemak even Pim.
Het is lekker weer, dus de achterdeur richting de tuin staat open. Pim hoort een duif en maakt het gebaar HOOR UIL. Samen gaan we buiten op zoek naar de duif. We staan in de tuin te zoeken en te zoeken maar kunnen de duif niet zien. Wel blijft de duif koeren en koeren. Pim ziet een vlinder voorbij vliegen en gaat hier achter aan. Hij maakt het gebaar VLINDER VLIEGEN.
De vlinder vliegt over de schutting en verdwijnt. Pim laat zijn schouders naar beneden zakken. Ik zie een hele kleine vlinder op een bloem zitten en laat Pim deze zien. Samen bekijken we wat de vlinder doet en visualiseren we de wapperende vleugels met onze handen. De kleine vlinder vliegt van bloem naar bloem. Naast de bloembak staat een lege bloembak met een laagje water. Ik zie helemaal onderin een kleine slak, de slak is zo klein dat Pim er geen slak in herkent. Ik pak het slakje en leg deze op mijn hand. Pim kijkt naar het huisje. Ik benoem; de slak is aan het slapen. Wil jij de slak wakker roepen? Pim roept; “sak wakkuh” en maakt hierbij het gebaar voor WAKKER.
Als de slak uit zijn huisje komt zegt hij “yes” met de handen in de lucht. Hij is trots dat hij de slak heeft wakker gemaakt! Hij bekijkt de slak heel goed. Als ik mijn vinger tegen een voelspriet raak kijkt Pim enigszins viezig naar het beestje. Hij wil de slak liever niet aanraken. Ik leg de slak op de rand van de bloembak zodat ik beter kan gebaren. We praten over wat de slak doet; hij kruipt en samen bekijken we het slakkenspoor die de slak achterlaat op de rand van de bloempot. “ojee” en hij wijst naar het spoor. Ik breid zijn woordenschat uit door woorden als “kruipen, langzaam, naar beneden” aan te bieden. Pim imiteert de woorden die ik zeg en ik zie dat de begrippen binnenkomen en opgeslagen worden. Hij blijft aandachtig kijken, wijzen, gebaren en vertellen.
Dan horen we weer het geluid van een duif en dit keer zien we de duif boven op het dak van een huis. Pim is dolblij en tevreden dat hij de duif eindelijk ziet. We doen samen het geluid van de duif na. Het begint te regenen dus we lopen naar binnen. Ik heb een groot tekenblok bij me. Ik teken een huis met daar bovenop het dak een duif. Ik teken nog een lijn, dat is de tuin. Pim kijkt en luistert aandachtig. Wat hebben we gezien in de tuin? “sak”! Sak saapuh (slak slapen), sak wakkuh” (slak wakker). Ik teken wat Pim vertelt. Wat hebben we nog meer gezien? Deze vraag vindt hij lastig te beantwoorden. Als ik de vleugels van de vlinder teken weet hij het weer “finne” (vlinder)! We tekenen een grote vlinder en een kleine vlinder. We herhalen de begrippen die net voorbij zijn gekomen. Als ik weg ga, blijft de tekening op tafel liggen. Wat zou hij straks aan papa vertellen als hij thuis komt van zijn werk?
Wat ben ik blij dat ik weer “gewoon” op huisbezoek mag gaan. Dit moment nemen ze Pim en mij in ieder geval niet meer af.’
